Yemek yemenin hayatımdaki yeri tartışmasız en güzel yerinde. Ve ben de en güzel çağındayım. Her insan yemek yemeyi sever derseniz de yanılırsınız. Her insan benim gibi iştahlı yiyemez. İştahlı insanlara bayılırım. Çoğu insanın da benimle birlikte yemek yerken iştahı açılır.
Bazı zamanlar bu durumdan muzdarip oluyorum ama kendimi bundan alıkoyamıyorum. Bazen hayatımda olan insanlar bu duruma müdahale ediyorlar. İnanın ki çok mutsuz oluyorum. Yediğimden ne bir haz ne de bir tat alabiliyorum. Kısıtlanmak ruhuma ters. Yerin dibine giriyorum. Utançtan değil haaa, mutsuzluktan.
Gerçi "iştahım yok, yemek yiyemeyeceğim sanırım" diyen insanlara da gıpta ile bakarım. Böyle bir durumla ben karşılaşamıyorum. Çok özeniyorum. Her daim yemek borumdan bir şeyler geçirebilme kapasitesine sahibim.
Yaşasın yemek yemek!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder